Een avond vol inspiratie: Dag Mama
Ter gelegenheid van de Dag van de Verpleging kregen alle medewerkers en vrijwilligers van Huize Rosa het aanbod om naar ‘Dag mama’ te gaan, een bijzondere voorstelling over dementie. Velen meldden zich aan en verzorgende Danique Houterman doet verslag:
“Ik werk bij Huize Rosa in de woongroepen, hier wonen ouderen met dementie. De voorstelling interesseerde mij al langere tijd, omdat het een realistisch beeld zou schetsen over alledaagse gebeurtenissen binnen de zorg voor ouderen met dementie. Dus ik was benieuwd.
Maandag 2 juli was het zover; de voorstelling vond plaats in Kunsthof de Heuf in Buren en bestond uit drie gedeelten. Het begon met muziektheater, waarin een psychologe de rol speelt van een dochter die als mantelzorger voor haar moeder met dementie zorgt. Haar moeder woont sinds kort in een verpleeghuis. Er wordt een beeld geschetst waarin communicatie, valkuilen en emoties voorbij komen. Na dit theater volgden tips en toelichtingen aan de hand van het toneelstuk. Er werd uitleg gegeven over wát we nu eigenlijk gezien hadden qua gedrag, waar het vandaan kwam en hoe we daar als zorgmedewerkers mee om kunnen gaan. In het derde en laatste gedeelte kregen we heel veel informatie en op de praktijk gebaseerde tips over het omgaan met cliënten met bijvoorbeeld een loopdrang of zich steeds herhalend gedrag. Daar kon ik wel wat mee!
De volgende dag had ik een ochtenddienst. Een uitgelezen kans om de tips van de avond ervoor direct in de praktijk toe te passen. En daar hoefde ik niet lang op te wachten. Iets na zeven uur liep een cliënte zonder rollator op de gang, terwijl zij deze normaal gesproken wel nodig heeft. Ik ging op mijn hurken zitten en maakte contact op de hoogte waar de blik van de mevrouw op gericht was (de grond). Dit zorgde voor een glimlach op haar gezicht. Ik reikte, voor haar duidelijk zichtbaar, naar haar hand en kon toen mijn andere hand gebruiken om haar te steunen en te begeleiden. Zo liepen we samen terug en kon ik haar zachtjes sturen, zonder dat dit voor mevrouw als dwingend ervaren werd. Haar hand hield ik steeds vast. Eenmaal bij haar stoel aangekomen bewoog ik onze gezamenlijke handen zachtjes naar haar knieholte. Door daar lichtjes te drukken ging ze als vanzelf zitten. Ik vond de voorstelling er interessant, leerzaam en herkenbaar en het helpt me om meer aansluiting te vinden bij de bewoners van mijn woongroepen door nét wat anders met ze te communiceren.
In het najaar kunnen de medewerkers die nog niet mee geweest zijn alsnog naar de voorstelling. Het bezoek aan de voorstellingen is mede mogelijk gemaakt door de Stichting Vrienden van Huize Rosa.